Niezapomniane chwile

Czas mija i wszystko co teraz odległe, wydaje się jakby było wczoraj. Pamiętam, kiedy to się zaczęło a był to przedsionek tego, co jest dziś. Agonalna stagnacja, której życiem nie sposób nazwać. Nim nastał ten dzień, też nie było sielankowo ani łatwo. Niemniej jednak, to co było przedtem nosiło znamiona życia, które na obecną chwilę gaśnie z dnia na dzień. Bezpowrotnie, stracony czas i szanse spełnienia chociażby jego namiastki. Nic już nie będzie co być mogło, a nie jest z powodu ludzkiej zawiści. Ponieważ, większość ludzi zamiast poznawać to czego nie zna i nie rozumie, wytęża się na niszczeniu i zabijaniu. Jednocześnie tracąc to, co jest najważniejsze i najcenniejsze w życiu każdego człowieka. Człowiek, to istota złożona z dobra ale niekiedy obiera kierunek zła, w zależności od życiowych wyborów i upodobań. Jednakże uważam, że jako istota rozumna powinien wybierać dobro nie tylko własne, ale także swoich bliźnich bez względu na osobę i jej wiek, rasę i wyznanie. Inaczej, rodzą się nieporozumienia i konflikty z których trudno wyjść zarówno temu który je tworzy, a tym bardziej temu który z ich powodu doświadcza ogromnego cierpienia. O czym, w różnorodnej formie tekstu chcę na moim blogu pisać z racji własnych doświadczeń, oraz z obserwacji ludzi cierpiących którym życie zamieniono w piekło. Mam nadzieję, że w komentarzach pod moimi wpisami pozostawicie własne myśli, spostrzeżenia i namiastkę osobistych doświadczeń, być może zbieżnych z moimi i naszych wspaniałych wieszczy, których między moimi treściami będę cytować. To byłoby tyle, jak na początek. Pozdrawiam moich pierwszych czytelników i komentatorów. Życzę, miłego czytania i ciekawych pod wpisami dyskusji, tak wam mili goście jak i sobie w czytaniu komentarzy...

Julian Tuwim

"O przyjacielu nieuczony

mój bliźni z tej czy innej ziemi

wiedz, że na trwogę biją w dzwony

króle z panami brzuchatemi

Wiedz, że to bujda, granda zwykła,

gdy ci wołają "broń na ramię"

że im gdzieś nafta z ziemi sikła

i obrodziła dolarami

że coś im w bankach nie sztymuje,

że gdzieś zwęszyli kasy pełne

lub upatrzyły tłuste szuje

cło jakieś grubsze na bawełnę

Rżnij karabinem w bruk ulicy

Twoja jest krew, a ich jest nafta

I od stolicy do stolicy

Zawołaj, broniąc swej krwawicy

Bujać to my, panowie szlachta!"